αμόντε

επίρρ.

1. μάταια, εις μάτην

2. φρ. «πηγαίνω αμόντε», καταστρέφομαι, χάνομαι

«πάμε αμόντε», λέγεται από τους χαρτοπαίκτες, όταν ακυρώνουν το πρώτο μοίρασμα τών χαρτιών και τά μοιράζουν εκ νέου. [ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. a monte].